کد مطلب:33551 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:102

آدمیان بیشتر در همین مقام، یعنی در برابر محصولات فكری و هنری خود فریب می خورند. ما در عالم فكر و دانش، فلسفه می پردازیم و جهان بینی می سازیم. اگر این محصولات بر حقی تكیه نزده باشند، زندگی كردن در دامن آنها و تكیه زدن بر آنها عبارت خواهد بود از تكیه زدن بر چیزی كه خود آن چیز بر ما تكیه زده است، یا محكم پنداشتن چیزی كه در بنیان سست و فرو ریزنده است.

انسان به تكیه گاه فكری و روحی محتاج است. اما تكیه گاه فكری اش خود باید بر حق تكیه زده باشد و تكیه گاه روحی اش نیز باید از جایی مدد بگیرد كه به واقع نیروبخش است. انسان نمی تواند مدت مدیدی خود را به گزاف و با تلقین بر سر پا نگه دارد. تلقین از خود انسان نیرو می گیرد و سپس بر حسب ظاهر و به نحو مجازی به آدمی نیرو می بخشد. تلقین موجودی است مصنوع خود ما، كه بسیار كم توان است و پس از مدتی به علت ویرانی اش، انسان را نیز ویران خواهد كرد.